Postępowanie przed sądem II instancji – skarga do NSA (wzór)
Kontynuując cykl artykułów bloku tematycznego Warsztaty Prawnicze, w niniejszym numerze prezentujemy przykład kolejnego pisma procesowego, tym razem skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Wstęp
Wymiar sprawiedliwości w Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie kontroli nad działalnością organów administracji publicznej sprawują sądy administracyjne. Zgodnie z art. 176 pkt 1 Konstytucji postępowanie sądowe jest co najmniej dwuinstancyjne. Sądem I instancji w postępowaniu administracyjnym jest wojewódzki sąd administracyjny, zaś sądem II instancji Naczelny Sąd Administracyjny, który w myśl art. 15 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi1 rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń wydanych przez wojewódzkie sądy administracyjne.
Zasada dwuinstancyjności postępowania administracyjnego została oparta na modelu kasacyjnym. Model ten polega na rozpoznaniu i rozstrzygnięciu sprawy w pierwszej kolejności przez wojewódzki sąd administracyjny (sąd I instancji), a w wyniku zgłoszenia przez legitymowany podmiot żądania weryfikacji rozstrzygnięcia sądu I instancji (skarga kasacyjna) kontroli orzeczenia przez Naczelny Sąd Administracyjny (sąd II instancji). W razie stwierdzenia wadliwości orzeczenia wydanego przez I instancję Naczelny Sąd Administracyjny ma kompetencję kasacyjną, tzn. kompetencję do uchylenia zaskarżonego orzeczenia. Wyjątek od tej reguły został określony w art. 188 PrPostAdm, który wskazuje, że jeżeli w zaskarżonym postępowaniu nie ma naruszeń przepisów proceduralnych, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a zachodzi jedynie naruszenie prawa materialnego, Naczelny Sąd Administracyjny może uchylić zaskarżone orzeczenie i rozpoznać skargę.
|
SĄDOWOADMINISTRACYJNA KONTROLA ORZECZEŃ – POSTĘPOWANIE ODWOŁAWCZE |
||
|
ETAPY KONTROLI PRAWIDŁOWOŚCI ORZECZEŃ SĄDOWYCH |
Procedura wstępna WSA Wniesienie skargi do WSA, Badanie dopuszczalności skargi ↓ Doręczenie odpisu skargi stronom, ↓ Przekazanie przez WSA do NSA skargi ↓ Badanie wymogów formalnych Procedura zasadnicza NSA Rozprawa (bądź posiedzenie niejawne) ↓ Wydanie orzeczenia |
|
|
1. |
RODZAJ ŚRODKA ZASKARŻENIA |
– Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego |
|
2. |
FUNKCJE (CELE) SKARGI |
– Zakwestionowanie prawidłowości rozstrzygnięcia dokonanego przez wojewódzki sąd administracyjny |
|
3. |
PRZEDMIOT ZASKARŻENIA |
– Wyroki WSA |
|
4. |
BUDOWA SKARGI |
– Oznaczenie NSA jako sądu właściwego do rozpoznania skargi |
|
5. |
PRZESŁANKI DOPUSZCZALNOŚCI SKARGI |
– Istnienie przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego |
|
6. |
PODMIOTY UPRAWNIONE DO WNIESIENIA SKARGI |
– Strona |
|
7. |
PRZYMUS |
Skarga kasacyjna dla zachowania swych warunków formalnych powinna być sporządzona przez adwokata bądź radcę prawnego, wymóg ten zostanie jednak również spełniony, gdy skargę sporządzi: |
|
8. |
PODSTAWY SKARGII KASACYJNEJ |
– Naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie |
|
9. |
PRZESŁANKI ODRZUCENIA SKARGI |
– Skarga została wniesiona po terminie |
Przykład skargi do NSA
Stan faktyczny sprawy:
12.7.2007 r. Rada Gminy Grodzisk Mazowiecki, po konsultacjach społecznych, zatwierdza w drodze uchwały miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (m.p.z.p.).
10.10.2007 r. Piotr Kłopotek kupuje działkę gruntu przeznaczoną pod zabudowę na cele mieszkaniowe, usytuowaną w strefie przeznaczonej w m.p.z.p wyłącznie pod mało intensywną zabudowę jednorodzinną z wykluczeniem działalności handlowo-usługowej.
Marzec 2008 r. – na terenie sąsiadującym z terenem Piotra Kłopotka zaczyna powstawać przedsiębiorstwo zajmujące się złomowaniem wyrobów z metali.
5.5.2008 r. Piotr Kłopotek występuje do burmistrza miasta M z wnioskiem o wydanie zaświadczenia stwierdzającego, że lokalizacja złomowiska jest niezgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w tym w szczególności jest niezgodna z ustaleniami obowiązującego na terenie gminy m.p.z.p. oraz powoduje pogorszenie warunków użytkowych dla otoczenia.
12.5.2008 r. burmistrz w odpowiedzi oznajmia, że lokalizacja złomowiska nie narusza przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w pozostałym zakresie burmistrz nie może się wypowiedzieć, gdyż nie należy to do jego właściwości.
13.5.2008 r. Piotr Kłopotek wzywa burmistrza do usunięcia naruszenia prawa poprzez załatwienie złożonego 5.5.2008 r. organowi wniosku o wydanie zaświadczenia.
Odpowiedzi na wezwanie nie otrzymuje, w związku z powyższym 10.7.2008 r., po upływie terminu wskazanego w art. 53 § 2 PrPostAdm (60 dni), Piotr Kłopotek wnosi skargę do WSA na bezczynność organu, w której domaga się zobowiązania burmistrza do podjęcia określonego aktu w terminie. Wskazuje również, że postępowanie wszczęte wnioskiem o wydanie zaświadczenia powinno zakończyć się wydaniem zaświadczenia żądanej treści lub postanowieniem o odmowie wydania zaświadczenia.
10.11.2008 r. WSA wydaje postanowienie odrzucające skargę, uznając, że droga sądowa jest niedopuszczalna.
Wzór skargi kasacyjnej
|
Warszawa, dnia 29.1.2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Izba Ogólnoadministracyjna Wydział II 00-512 Warszawa ul. Sprawiedliwa 62 za pośrednictwem3: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Wydział II Ogólny ul. Odległa 8 00-421 Warszawa Skarżący: Piotr Kłopotek reprezentowany przez pełnomocnika Organ administracyjny: Burmistrz miasta M Sygnatura akt: II SA / Wa 1402/07. Wartość przedmiotu zaskarżenia: skarga nie dotyczy wartości pieniężnych Wpis stały: 100 zł6 SKARGA KASACYJNA7 Działając w imieniu skarżącego Piotra Kłopotka, którego pełnomocnictwo załączam do akt, niniejszym na podstawie art. 173 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wnoszę skargę kasacyjną na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie II Wydział Ogólny w sprawie o sygnaturze akt II SA /Wa 1402/08 z dnia 17.12.2008 r., doręczone na adres skarżącego w dniu 5.1.2009 r. Postanowieniem tym, kończąc postępowanie w sprawie, Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił skargę Piotra Kłopotka na bezczynność organu w przedmiocie wydania zaświadczenia8. Kończące postępowanie w sprawie postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17.12.2008 r. w sprawie o sygn. Akt II SA /Wa 1402/08 zaskarżam w całości9. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam10: Naruszenie przepisów prawa procesowego, to jest art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 z zm.; dalej jako: PrPostAdm) poprzez niewłaściwe jego zastosowanie. Niewłaściwość zastosowania przepisu art. 58 § 1 pkt 6 PrPostAdm miała istotny wpływ na wynik postępowania, gdyż skutkowała odrzuceniem skargi na bezczynność organu administracji w przedmiocie wydania zaświadczenia. Wojewódzki Sąd Administracyjny, odrzucając skargę, powołał się na niezaistnienie przesłanek legitymujących skarżącego do wniesienia skargi do sądu w postaci wyczerpania dostępnych środków zaskarżenia przed wniesieniem skargi. Jednakże bezsporny jest fakt, że skarżący przed wniesieniem do sądu środka zaskarżenia wezwał właściwy organ administracji do usunięcia naruszenia prawa. Odpowiedzi jednak nie otrzymał, w związku z powyższym w wyznaczonym ustawą terminie wniósł skargę na bezczynność organu administracji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Mając na uwadze powyższe, wnoszę o11: 1. Uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu. 2. Rozpoznanie skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym w myśl art. 182 § 1 PrPostAdm. UZASADNIENIE12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w dniu 17.12.2008 r. w sprawie o sygn. akt II SA /Wa 1402/08 wydał postanowienie kończące postępowanie w sprawie, na mocy którego odrzucił skargę Piotra Kłopotka jako niedopuszczalną w rozumieniu przepisu artykułu 58 § 1 pkt 6 PrPostAdm. W zaskarżonym postanowieniu sąd I instancji przyjął, że skarżący nie wyczerpał środków zaskarżenia przed wniesieniem skargi do sądu, w tym w szczególności nie wniósł zażalenia na bezczynność organu do organu wyższego stopnia, co spowodowało, iż w dniu wniesienia skargi do sądu I instancji nie istniały przesłanki do jej rozpoznania. Zaskarżone postanowienie kończące postępowanie sądowoadministracyjne w I instancji narusza prawo, w tym w szczególności przepis postępowania, tj. art. 58 § 1 pkt 6 PrPostAdm, na którym odrzucając skargę, oparł się sąd I instancji, a które to naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż doprowadziło do bezzasadnego odrzucenia skargi na bezczynność organu administracji i jako takie nie może się ostać w obrocie prawnym13. Mając na uwadze powyższe zarzuty kasacyjne, należy zwrócić uwagę na następujące kwestie: I Charakter postępowania w sprawie wydawania zaświadczeń: Sąd I instancji w skarżonym postanowieniu mylnie przyjął na podstawie art. 219 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. KPA (t. jedn.: Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zgodnie z którego treścią „odmowa wydania zaświadczenia bądź zaświadczenia o treści żądanej przez osobę ubiegającą się o nie następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie”, że w przedmiotowym przypadku zachodzi potrzeba wniesienia przez skarżącego zażalenia do organu wyższej instancji na niezałatwienie jego sprawy zgodnie ze złożonym wnioskiem. Zauważyć należy, że postępowanie wszczęte wnioskiem o wydanie zaświadczenia powinno zakończyć się wydaniem zaświadczenia żądanej treści lub postanowieniem o odmowie wydania zaświadczenia, na które służy zażalenie. Skarżący nie otrzymał od organu administracji ani zaświadczenia o wnioskowanej treści, ani postanowienia odmawiającego wydania zaświadczenia żądanej treści. Zażalenie więc zgodnie z ustawą skarżącemu nie przysługiwało. Pogląd taki znalazł również swe odzwierciedlenie w orzeczeniu z dnia 4.4.2008 r. (II OSK 465/08, OSG 2008, Nr 9, poz. 69), zgodnie z którym NSA stwierdził: „Stosownie do art. 52 § 1 PrPostAdm skargę do sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, a zgodnie z § 2 tego przepisu przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. (…) Na bezczynność w przedmiocie wydania zaświadczenia nie przysługuje zażalenie w rozumieniu art. 37 KPA. Stosownie do art. 52 § 3 PrPostAdm, jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 PrPostAdm, można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa, w terminie określonym w tym przepisie. Przepis ten dotyczy skarg na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 PrPostAdm, ale także na bezczynność w tych sprawach”. Mając na uwadze powyższe, bezspornie należy stwierdzić, że Piotr Kłopotek, wnosząc pisemne wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, postąpił zgodnie z poglądem wyrażanym przez doktrynę i orzecznictwo, podług którego właśnie w drodze wezwania do usunięcia naruszenia prawa należy kwestionować bezczynność w sprawie wydania zaświadczenia. Na szczególną uwagę zasługuje również fakt, że określone w Kodeksie postępowania administracyjnego postępowanie w sprawach wydawania zaświadczeń ma charakter odmienny od postępowania administracyjnego ogólnego. Znawcy postępowania administracyjnego przedstawiają prawny charakter zaświadczenia jako środka dowodowego należącego do czynności faktycznych lub czynności materialno-technicznych administracji, niemającego jednak cech aktu administracyjnego (M. Wierzbowski, Zasady i tryb wydawania zaświadczeń według Kodeksu postępowania administracyjnego, PiP 1981, Nr 1, s. 45–46). Podobne przekonanie wyraził również w swoim postanowieniu z 10.3.1986 r. (II SA 293/86, Gospodarka Administracja Państwowa 1986, Nr 12, poz. 46) NSA, stwierdzając, że „zaświadczenia nie stanowią decyzji w rozumieniu art. 104 KPA, lecz wydawane są w trybie przepisów zawartych w art. 217–220 KPA”. Postępowanie w sprawie wydania zaświadczenia w przeciwieństwie do postępowania administracyjnego ogólnego ma charakter niejurysdykcyjny. Sprawa wydania zaświadczenia nie jest sprawą administracyjną w rozumieniu art. 1 pkt 1 KPA, co powoduje, że nie kończy się wydaniem decyzji, a podjęciem innej niż decyzja administracyjna czynności. Zainteresowany ubiegający się o wydanie na podstawie KPA zaświadczenia nie może być utożsamiany ze stroną postępowania administracyjnego ogólnego. Stan ten jest również powodem istnienia pewnych odmienności w stosunku do zaskarżania bezczynności organu. Zażalenie na bezczynność organu (art. 37 § 1 KPA) – jak słusznie podniósł Sąd w uzasadnieniu skarżonego rozstrzygnięcia – przysługuje „stronom postępowania administracyjnego”. Zgodnie z powyższymi rozważaniami osoba wnioskująca o wydanie zaświadczenia stroną postępowania administracyjnego nie jest. Logiczne wnioskowanie prowadzi zatem do konkluzji, że w sprawie bezczynności w przedmiocie wydania zaświadczenia nie mamy do czynienia ani ze „sprawą”, ani ze „stroną” – w rozumieniu nadanym tym zwrotom w art. 37 § 1 KPA w zw. art. 1 pkt 1 i 28 KPA. Biorąc za podstawę reguły wykładni systemowej, należy również dojść do przekonania, że ustawodawca specjalnie w art. 219 KPA nie odesłał do odpowiedniego stosowania art. 37 KPA w sprawach wydawania zaświadczeń, odmiennie niż ma to miejsce w art. 237 § 4 KPA. Mając na względzie powyższe, uwzględniając zasadę racjonalności ustawodawcy, niniejsze stanowisko należy uznać za trafne. II Charakter art. 58 § 1 PrPostAdm Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 PrPostAdm. Przepis ten stanowi, że sąd odrzuca skargę, jeżeli jej wniesienie jest niedopuszczalne z innych przyczyn niż wymienione w przedmiotowym artykule. W tym miejscu chodzi oczywiście o przyczyny przedmiotowe przesądzające o niedopuszczalności skargi, a niezwiązane z: brakiem właściwości sądu, przekroczeniem terminu do wniesienia skargi, brakami formalnymi skargi, zawiłością sporu bądź powagą rzeczy osądzonej czy brakiem zdolności sądowej lub procesowej stron. Do pozostałych przyczyn przesądzających o niedopuszczalności skargi należy zaliczyć: wniesienie skargi bez wyczerpania środków zaskarżenia lub gdy przedmiotem zaskarżenia jest akt podjęty poza postępowaniem administracyjnym, bez wezwania do usunięcia naruszenia prawa (B. Adamiak, J. Borkowski, Postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Warszawa 2007, s. 441). Przyczyną odrzucenia skargi było zatem powzięcie błędnego przekonania, że środki zaskarżenia w przedmiotowej sprawie nie zostały wyczerpane przed wniesieniem skargi do sądu. Mając jednak na uwadze powyższe wyjaśnienia, należy bezspornie uznać, że sąd I instancji dokonał błędnej wykładni zarówno przepisów KPA dotyczących wydawania zaświadczeń, jak i przepisów PrPostAdm odnoszących się do przesłanek warunkujących przyjęcie przez sąd do rozpoznania skargi. Mylna interpretacja przepisów doprowadziła Wojewódzki Sąd Administracyjny do naruszenia przepisów postępowania poprzez niewłaściwe zastosowanie przesłanek proceduralnego odrzucenia skargi określonych w art. 58 § 1 pkt 6 PrPostAdm. Godny przywołania jest również fakt, że art. 58 § 1 pkt 6 PrPostAdm, na którego naruszenie powołuje się strona skarżąca, jest jednym spośród grupy przepisów prawnych wyznaczających kryteria dopuszczalności wniesienia skargi do sądu administracyjnego i tym samym określających wymagania, jakie muszą być spełnione dla skutecznego złożenia skargi. Ma on zatem podstawowe znaczenie do oceny otwarcia jednostce drogi do sądu. Naruszenie którejkolwiek z norm zawartych w art. 50–58 PrPostAdm, w tym art. 58 § 1 pkt 6 PrPostAdm, ma podwójny wydźwięk. Narusza bowiem zarówno normy rangi konstytucyjnej – prawo każdego do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd (art. 45 § 1 Konstytucji) – jak i normy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. III Bezczynność organu administracji Skarżący, jak wyżej zostało wskazane, wyczerpał środki zaskarżenia poprzez skierowanie do organu – burmistrza miasta M – wezwania do usunięcia naruszenia prawa. W wyniku wniesienia wezwania nie dostał jednak wnioskowanego zaświadczenia, nie dostał również żadnej innej odpowiedzi. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który wydał zaskarżone postanowienie, nie odniósł się do wszystkich wskazanych przez skarżącego podstaw skargi na bezczynność organu. Skarżący w skardze wyraźnie wskazał, że obok przesłanki wyczerpania środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym w postaci wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa wystąpiła również przesłanka upływu terminu wskazanego w art. 53 § 2 PrPostAdm, tj. terminu 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcia naruszenia prawa, w sytuacji gdy organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie. W niniejszej sprawie skarżący posiadał pełną legitymację do wniesienia skargi do sądu I instancji na bezczynność organu administracji – zarówno materialnoprawną (upływ terminu warunkującego dopuszczalność skarg na bezczynność organu), jak i procesowoprawną (wyczerpanie dostępnych środków zaskarżenia). Skarga była zatem dopuszczalna. Mając to na względzie, skarga kasacyjna ma usprawiedliwioną podstawę. Z uwagi na wskazane powyżej okoliczności wnoszę jak w petitum skargi. Jerzy Zych14 Adwokat Załączniki15:
|
* Autorka jest wykładowcą akademickim, prezesem Europejskiego Centrum Konsultacji Prawnych.
1 Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej jako: PrPostAdm.
2 Zgodnie z art. 173 § 1 PrPostAdm do rozpoznania sprawy mającej na celu zaskarżenie wydanego przez WSA wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie właściwy jest NSA.
3 Skargę kasacyjną wnosi się do sądu (WSA), który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie (art. 177 § 1 PrPostAdm).
4 Zgodnie z art. 175 PrPostAdm przy sporządzaniu i wnoszeniu skargi kasacyjnej musi zostać spełniony wymóg adwokacko-radcowski. Strona w postępowaniu musi być reprezentowana przez fachowego pełnomocnika.
5 W postępowaniu w sprawie sądowoadministracyjnej stronami są skarżący oraz organ, którego działanie lub bezczynność jest przedmiotem skargi (art. 32 PrPostAdm).
6 Opłatę sądową należy uiścić przy wniesieniu do sądu pisma podlegającego opłacie. Opłatę tę uiszcza się gotówką w kasie właściwego sądu administracyjnego lub na jego rachunek bankowy. Końcówki opłat zaokrągla się wzwyż do pełnych złotych (art. 219 PrPostAdm). Zasadą jest, że do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki (art. 214 § 1 PrPostAdm). Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata (art. 220 § 1 PrPostAdm). Podstawę do ustalenia wpisu stałego w wysokości 100 zł stanowi § 3 w zw. z § 2 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z 16.12.2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193).
7 Oznaczenie rodzaju pisma (art. 46 § 1 PrPostAdm).
8 Wskazanie zaskarżonego wyroku bądź postanowienia kończącego postępowanie w sprawie (art. 176 PrPostAdm).
9 Wskazanie, czy orzeczenie podlegające weryfikacji w drodze skargi kasacyjnej do NSA jest zaskarżone w całości, czy w części (art. 176 PrPostAdm).
10 Wskazanie podstaw skargi (art. 174 PrPostAdm).
11 Zgodnie z art. 176 PrPostAdm w skardze kasacyjnej należy zawrzeć wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. Jeżeli istnieją w przepisach uzasadnione podstawy, skarga kasacyjna może zawierać również inne wnioski.
12 Uzasadnienie istnienia podstaw kasacyjnych – naruszenia prawa materialnego lub proceduralnego przez sąd I instancji – przytoczonych w skardze (art. 176 PrPostAdm). Nie
istnieje konieczność przytaczania w skardze kasacyjnej okoliczności, które miały miejsce przed wszczęciem postępowania w sądzie administracyjnym I instancji. NSA nie będzie brał pod uwagę innych okoliczności niż prawidłowość i zgodność z prawem orzeczenia sądu I instancji. NSA, rozpatrując sprawę, będzie bazował na dokumentacji przekazanej mu przez sąd I instancji oraz na zarzutach i wnioskach zawartych w treści skargi kasacyjnej, znany więc będzie mu stan faktyczny sprawy. Jak wskazał w swoim wyroku NSA z 28.1.2005 r., FSK 1418/04, niepubl.: „Kontrola działalności administracji publicznej, dokonywana przez NSA, nie oznacza powtórnego badania legalności zaskarżonego aktu administracyjnego w jego całokształcie. W postępowaniu wywołanym skargą kasacyjną Sąd ocenia prawidłowość działania sądu I instancji i do naruszenia przez sąd przepisów postępowania winny się odnosić jej zarzuty”.
13 Wskazanie naruszenia norm prawnych (określenie naruszenia prawa) – art. 174 PrPostAdm.
14 Pismo powinno być podpisane własnoręcznie przez wnoszącego; wymogu podpisu nie spełnia pieczęć ani faksymile.
15 Zgodnie z art. 47 PrPostAdm do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych. Natomiast odpisami mogą być także uwierzytelnione fotokopie bądź uwierzytelnione wydruki poczty elektronicznej.
16 Dowód uiszczenia opłaty należy dołączyć do pisma.
Źródła:
- B. Adamiak, J. Borkowski, Postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Warszawa 2007.
- Z. Janowicz, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 1999.
- M. Wierzbowski, Zasady i tryb wydawania zaświadczeń według kodeksu postępowania administracyjnego, PiP 1981, Nr. 1, s. 45–46.
- M. Susałko, Postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Bielsko-Biała 2007.
- Rozporządzenie Rady Ministrów z 16.12.2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193).
- Ustawa z 14.6.1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.).
- Ustawa z 2.4.1997 r. – Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.).
- Ustawa z 30.8.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
- Postanowienie NSA z 4.4.2008 r., II OSK 465/08, OSG 2008, Nr 9, poz. 69.
- Postanowienie NSA z 10.3.1986 r., II SA 293/86, Gospodarka Administracja Państwowa 1986, Nr 12, poz. 46.
- Wyrok NSA z 28.1.2005 r., FSK 1418/04, niepubl.