Uprawnienia i obowiązki przedsiębiorców w nowej ustawie – Prawo przedsiębiorców

Angelika Kurzawa – Katedra Prawa Administracyjnego, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II.

 30.4.2018 r. wszedł w życie pakiet ustaw tworzących tzw. Konstytucję Biznesu. W jego skład wchodzi m.in. ustawa z 6.3.2018 r. – Prawo przedsiębiorców[1]. W zamierzeniu ustawodawcy zasadniczym celem tej ustawy jest pełniejsze urzeczywistnienie konstytucyjnej zasady wolności działalności gospodarczej oraz innych zasad relewantnych dla przedsiębiorców i wykonywanej przez nich działalności gospodarczej[2]. Zgodnie z art. 1 PrPrzed ustawa ta reguluje podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej, w tym prawa i obowiązki przedsiębiorców, oraz zadania organów władzy publicznej w tym zakresie. W niniejszym artykule zostaną przedstawione uprawnienia i obowiązki przedsiębiorców przewidziane w Prawie przedsiębiorców.

Wolność działalności gospodarczej

Omawiając problematykę uprawnień i obowiązków, należy w pierwszej kolejności odnieść się do wolności działalności gospodarczej. Stanowi ona, obok własności prywatnej oraz solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecznych, jeden z filarów społecznej gospodarki rynkowej, będącej podstawą ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawy dotyczące działalności gospodarczej powinny zatem tworzyć niezbędne gwarancje i zabezpieczenia wolności działalności gospodarczej, zaś samo Prawo przedsiębiorców zmierza do stworzenia bardziej efektywnych niż dotychczas legislacyjnych gwarancji i zabezpieczeń dla korzystania przez przedsiębiorców z wolności działalności gospodarczej[3].

Zasadniczym celem wprowadzenia w życie ustaw wchodzących w skład Konstytucji Biznesu jest pełniejsze urzeczywistnienie konstytucyjnej zasady wolności działalności gospodarczej, ale także stymulacja do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej. W uzasadnieniu do ustawy – Prawo przedsiębiorców czytamy, że ma ona w swoim założeniu m.in. ułatwić podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej, zachęcić przedsiębiorców do rozwijania działalności gospodarczej, zwiększyć pewność prawa wśród przedsiębiorców oraz ich bezpieczeństwo prawne[4].

Mając na uwadze wolność działalności gospodarczej oraz założenia Prawa przedsiębiorców, należy przyjrzeć się zatem uprawnieniom przedsiębiorców oraz nałożonym na nich obowiązkom.

Uprawnienia przedsiębiorców

W Prawie przedsiębiorców przedsiębiorcom przysługują uprawnienia do:

• podejmowania, wykonywania i zakończenia działalności gospodarczej (art. 2),
• podejmowania wszelkich działań, które nie są zakazane przez przepisy prawa (art. 8),
• zwolnienia od obowiązkowego ubezpieczenia społecznego (art. 18),
• zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej (art. 22‒25),
• uzyskania indywidualnej interpretacji przepisów (art. 34‒35),
• odszkodowania za szkodę poniesioną na skutek wykonania czynności kontrolnych z naruszeniem prawa (art. 46),
• wniesienia sprzeciwu wobec podjęcia i wykonywania czynności przez organ kontroli z naruszeniem przepisów prawa (art. 59).

Najważniejszym uprawnieniem przedsiębiorców jest oczywiście prawo podejmowania, wykonywania i zakończenia działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 2 PrPrzed. Składa się ono na konstytucyjną wolność działalności gospodarczej[5]. Wolność działalności gospodarczej podlega ograniczeniu tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny, zgodnie z art. 22 Konstytucji RP. W literaturze wskazuje się na domniemanie wolności podejmowania i prowadzenia działalności, o ile (i dopóki) co innego nie wynika z przepisów ustawowych[6]. Z zasadą wolności działalności gospodarczej związane jest również uprawnienie do podejmowania przez przedsiębiorców wszelkich działań, z wyjątkiem tych, które są zakazane przez przepisy prawa. Przedsiębiorcy mogą być obowiązani do określonego zachowania tylko na podstawie przepisów prawa, o czym stanowi art. 8 PrPrzed. Przepis ten wyraża zasadę, że to, co nie jest prawem zabronione, jest dozwolone[7].

Uprawnienie do zwolnienia od obowiązkowego ubezpieczenia społecznego – ulga na start – uregulowane jest w art. 18 PrPrzed. Jest to nowe uprawnienie przysługujące przedsiębiorcom. Zgodnie z uzasadnieniem do projektu Prawa przedsiębiorców ulga na start stanowi szczególny rodzaj korzyści, jak również zachęty dla przedsiębiorców, którzy podejmują prowadzenie działalności gospodarczej po raz pierwszy albo ponownie po upływie dłuższego okresu[8]. Zgodnie z art. 18 ust. 1 PrPrzed ulga na start przysługuje przy spełnieniu łącznie następujących przesłanek:

• przedsiębiorca jest osobą fizyczną,
• przedsiębiorca podejmuje działalność gospodarczą po raz pierwszy albo ponownie po upływie co najmniej 60 miesięcy od dnia jej ostatniego zawieszenia lub zakończenia,
• działalność gospodarcza nie jest wykonywana na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym przedsiębiorca wykonywał czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy.

Ulga na start polega na tym, że przedsiębiorca przez okres 6 miesięcy od dnia podjęcia działalności gospodarczej nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, do których należy ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe[9]. Przedsiębiorca może przy tym zrezygnować z ulgi przez dokonanie zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych, o czym stanowi art. 18 ust. 2 PrPrzed.

Kolejnym uprawnieniem przedsiębiorców jest możliwość zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, przysługująca przedsiębiorcom niezatrudniającym pracowników, stosownie do art. 22 ust. 1 PrPrzed. Uprawnienie to zostało przy tym rozszerzone również na przedsiębiorców, którzy zatrudniają wyłącznie pracowników przebywających na urlopie macierzyńskim, na warunkach urlopu macierzyńskiego, wychowawczym lub rodzicielskim niełączących korzystania z urlopu rodzicielskiego z wykonywaniem pracy u pracodawcy udzielającego tego urlopu, o czym stanowi art. 22 ust. 2 PrPrzed. Zawieszenie oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następują na wniosek przedsiębiorcy ‒ chyba że przepis odrębny stanowi inaczej ‒ złożony odpowiednio do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo do Krajowego Rejestru Sądowego, w zależności od tego, do którego z rejestrów wpisany jest przedsiębiorca. Od wpisu do rejestru zależy także okres, na jaki przedsiębiorca może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej. Stosownie do art. 23 ust. 1 i 2 PrPrzed przedsiębiorca wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na czas nieokreślony albo określony, nie krótszy niż 30 dni, zaś do Krajowego Rejestru Sądowego wyłącznie na czas określony – od 30 dni do 24 miesięcy.

Przedsiębiorcom przysługuje również uprawnienie do uzyskania indywidualnej interpretacji przepisów, o czym stanowi art. 34 ust. 1 PrPrzed. Indywidualna interpretacja zawiera wyjaśnienie co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w indywidualnej sprawie przedsiębiorcy.

Ustawa nie definiuje pojęcia daniny publicznej. Taką definicję zawiera natomiast art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z 27.8.2009 r. o finansach publicznych[10]. Zgodnie z tym przepisem daninami publicznymi są podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz banków państwowych, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw. Do innych świadczeń pieniężnych zalicza się w literaturze cła, dopłaty, wszelkiego rodzaju sankcje i kary pieniężne[11]. Zgodnie z przepisami ustawy – Prawo przedsiębiorców wniosek o wydanie interpretacji może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. Interpretacja indywidualna nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, ale przedsiębiorca nie może być obciążony sankcjami administracyjnymi, finansowymi lub karami w zakresie, w jakim zastosował się do uzyskanej interpretacji indywidualnej, ani daninami w wysokości wyższej niż wynikająca z uzyskanej interpretacji, o czym stanowi art. 35 ust. 1 PrPrzed. Natomiast interpretacja indywidualna jest wiążąca dla organów lub państwowych jednostek organizacyjnych właściwych dla przedsiębiorcy i może być zmieniona wyłącznie w drodze wznowienia postępowania (art. 35 ust. 2 PrPrzed). Tym samym interpretacja indywidualna ma prawnie zagwarantowaną trwałość i chroni przedsiębiorcę, który działa w zaufaniu do administracji udzielającej interpretacji[12]. Przedsiębiorcy mogą się również ubiegać o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, przy czym zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje Ordynacja podatkowa[13].

Co więcej, przedsiębiorcom zapewnione są także uprawnienia związane z kontrolą wykonywanej przez nich działalności gospodarczej. Należy do nich możliwość wniesienia sprzeciwu wobec podjęcia i wykonywania czynności kontrolnych przez organ kontroli, o czym stanowi art. 59 ust. 1 PrPrzed. Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorca może wnieść sprzeciw wobec podjęcia i wykonywania czynności z naruszeniem przepisów:

• 48 (zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli),
• 49 (dokonywania czynności kontrolnych przez pracowników organu kontroli po okazaniu legitymacji służbowej upoważniającej do dokonywania czynności kontrolnych oraz po doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli),
• 50 ust. 1 i 5 (obecności przedsiębiorcy lub osoby przez niego upoważnionej przy dokonywaniu czynności kontrolnych),
• 51 ust. 1 (przeprowadzenia kontroli w siedzibie przedsiębiorcy lub w miejscu faktycznego wykonywania działalności gospodarczej oraz w godzinach pracy lub w czasie faktycznego wykonywania działalności),
• 54 ust. 1 (zakazu równoczesnego podejmowania i prowadzenia więcej niż jednej kontroli działalności gospodarczej),
• 55 ust. 1 i 2 (ograniczenia czasu trwania wszystkich kontroli organu kontroli) oraz
• 58 (zakazu przeprowadzania kontroli w przypadku, gdy ma ona dotyczyć przedmiotu kontroli objętego uprzednio zakończoną kontrolą przeprowadzoną przez ten sam organ).

Sprzeciw wnosi się na piśmie do organu kontroli, którego czynność ta dotyczy, w terminie 3 dni roboczych od dnia wszczęcia kontroli przez organ kontroli lub wystąpienia przesłanki do wniesienia sprzeciwu (art. 59 ust. 3 i 4 PrPrzed). W związku z przeprowadzaną kontrolą przedsiębiorca ma również prawo do odszkodowania za poniesioną szkodę wskutek wykonania czynności kontrolnych z naruszeniem przepisów prawa, o czym stanowi art. 46 ust. 1 PrPrzed.

Obowiązki przedsiębiorców

Do obowiązków nałożonych na przedsiębiorców Prawem przedsiębiorców należą:

• wykonywanie działalności gospodarczej zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji, poszanowania dobrych obyczajów oraz słusznych interesów innych przedsiębiorców i konsumentów, a także poszanowania oraz ochrony praw i wolności człowieka (art. 9),
• dokonanie wpisu do odpowiedniego rejestru (art. 17 ust. 1),
• dokonywanie rozliczeń bezgotówkowych w obrocie profesjonalnym (art. 19),
• posługiwanie się numerem NIP (art. 20),
• umieszczanie pisemnych informacji na towarach, ich opakowaniach, etykietach lub w instrukcjach lub dostarczanie informacji w inny, zwyczajowo przyjęty sposób (art. 21),
• uzyskanie wymaganych koncesji, zezwoleń lub wpisu do rejestru działalności regulowanej (art. 37 ust. 1, art. 41 ust. 1 oraz art. 43 ust. 1),
• wskazanie osoby upoważnionej do obecności przy wykonywaniu czynności kontrolnych przez organ kontroli (art. 50 ust. 3),
• prowadzenie i przechowywanie książki kontroli, upoważnień oraz protokołów kontroli (art. 57).

Jednym z najważniejszych obowiązków przedsiębiorców jest dokonanie wpisu do odpowiedniego rejestru. W przypadku przedsiębiorców będących osobami fizycznymi będzie to Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej, zaś gdy przedsiębiorcą jest osoba prawna albo jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, właściwy będzie rejestr przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym. Stosownie do art. 17 ust. 1 PrPrzed przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po dokonaniu wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Takim przepisem jest art. 17 ust. 3 PrPrzed, zgodnie z którym spółka kapitałowa w organizacji może podjąć działalność gospodarczą przed wpisem do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Równie ważnym obowiązkiem ciążącym na przedsiębiorcach jest wymóg uzyskania koncesji, zezwoleń lub wpisu do rejestru działalności gospodarczej. Są to formy ograniczenia wolności działalności gospodarczej, a ściślej ‒ swobody podejmowania działalności gospodarczej. W uzasadnieniu do Prawa przedsiębiorców wskazuje się, że obowiązek władz publicznych powstrzymywania się od nieproporcjonalnej ingerencji w wolność działalności gospodarczej jest realizowany m.in. przez uznanie wyjątkowości koncesji jako najbardziej ingerencyjnej formy reglamentacji działalności gospodarczej (art. 37 ust. 1 PrPrzed) oraz związany charakter zezwoleń, co oznacza, że organ udziela zezwolenia przedsiębiorcy, który spełnia wymagane prawem warunki wykonywania działalności gospodarczej (art. 42 PrPrzed)[14]. Warto na marginesie podkreślić, że w przypadku, gdy przepis prawa przewiduje wymóg uzyskania koncesji, zezwolenia albo wpisu do rejestru działalności regulowanej, a przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą, nie dopełniając tego obowiązku, popełnia wykroczenie i podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny, o czym stanowi art. 60¹ § 1 KW[15]. Zgodnie z tym przepisem karze tej podlega również przedsiębiorca, który wykonuje działalność gospodarczą bez wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Kolejnym obowiązkiem przedsiębiorców jest dokonywanie i przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, jeżeli stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca, a jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty. W orzecznictwie wskazuje się, że celem wprowadzenia obowiązku obrotu bezgotówkowego w obrocie profesjonalnym jest stworzenie warunków umożliwiających większą przejrzystość finansów prowadzonych przez przedsiębiorców. Ma to istotne znaczenie w prawie podatkowym, gdzie ogranicza możliwość uchylania się od płacenia podatków przez ukrywanie obrotów, oraz w prawie karnym, gdzie przeciwdziała zjawisku tzw. prania brudnych pieniędzy[16].

Do obowiązków przedsiębiorców należy również posługiwanie się numerem identyfikacji podatkowej (NIP) w obrocie prawnym i gospodarczym. Przedsiębiorcy są obowiązani do umieszczania NIP-u w oświadczeniach skierowanych w zakresie wykonywanej działalności gospodarczej do oznaczonych osób i organów, jak również w ofertach towarów lub usług w sprzedaży bezpośredniej lub na odległość za pośrednictwem środków masowego przekazu, sieci teleinformatycznych lub druków bezadresowych, stosownie do art. 20 ust. 2 i 3 PrPrzed. Co więcej, przedsiębiorcy wprowadzający towar do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązani do zamieszczania na tym towarze, jego opakowaniu, etykiecie instrukcji lub do dostarczenia w inny, zwyczajowo przyjęty sposób pisemnych informacji w języku polskim:

• określających firmę producenta[17], jego adres, a także państwo siedziby wytwórcy, jeżeli ma on siedzibę poza terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej oraz państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
• umożliwiających identyfikację towaru, chyba że przeznaczenie towaru jest oczywiste.

Obowiązek ten nakłada art. 21 ust. 1 PrPrzed, przy czym przepisu tego nie stosuje się do towarów, co do których odrębne przepisy szczegółowo regulują obowiązek w zakresie ich oznakowania, a także do wyrobów w rozumieniu przepisów ustawy z 20.5.2010 r. o wyrobach medycznych[18], o czym stanowi art. 21 ust. 2 i 3 PrPrzed.

W związku z kontrolą działalności gospodarczej na przedsiębiorcach ciąży powinność wskazania na piśmie osoby upoważnionej do obecności przy czynnościach kontrolnych, w szczególności w czasie nieobecności przedsiębiorcy, o czym stanowi art. 50 ust. 3 PrPrzed. Zgodnie natomiast z art. 57 ust. 1 PrPrzed do obowiązków przedsiębiorców należy także prowadzenie i przechowywanie w swojej siedzibie książki kontroli oraz upoważnień i protokołów kontroli. W przypadku wszczęcia kontroli książka kontroli powinna być niezwłocznie okazana kontrolującemu (art. 57 ust. 6 PrPrzed).

Podsumowanie

Prawo przedsiębiorców w porównaniu z ustawą z 2.7.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej[19] rozszerzyło katalog uprawnień przedsiębiorców. Przede wszystkim wprowadziło zasadę, że co nie jest prawem zabronione, jest dozwolone. Tym samym Prawo przedsiębiorców potwierdziło wolność przedsiębiorców w podejmowaniu i wykonywaniu działalności gospodarczej, o ile przepis prawa nie nakłada na nich obowiązku konkretnego działania albo nie zakazuje danego działania.

Zupełnie nowym uprawnieniem jest natomiast ulga na start. Stanowi ona wsparcie i zachętę dla przedsiębiorców, którzy podejmują działalność gospodarczą po raz pierwszy albo ponownie po upływie dłuższego okresu. Prawo przedsiębiorców rozszerzyło też uprawnienie przedsiębiorców do zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na przedsiębiorców, którzy zatrudniają wyłącznie pracowników przebywających na urlopie macierzyńskim, na warunkach urlopu macierzyńskiego, wychowawczym lub rodzicielskim niełączących korzystania z urlopu rodzicielskiego z wykonywaniem pracy u pracodawcy udzielającego tego urlopu. Ponadto w przypadku przedsiębiorców będących osobami fizycznymi mogą oni zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na czas nieokreślony albo określony, nie krótszy niż 30 dni. Na gruncie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorcy mogli zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na czas określony, od 30 dni do 24 miesięcy, o czym stanowił art. 14a ust. 1 wspomnianej ustawy.

Co więcej, Prawo przedsiębiorców potwierdziło związany charakter zezwoleń. Oznacza to, że organ zezwalający nie działa w ramach uznania administracyjnego i udziela zezwolenia przedsiębiorcy, który spełnia przewidziane prawem warunki wykonywanej działalności gospodarczej, o czym stanowi art. 42 PrPrzed.

Rights and obligations of entrepreneurs in the new Act – Entrepreneurs’ Rights

Summary

The article presents the rights and obligations of entrepreneurs provided for in the new Act – Entrepreneurs’ Rights. The most important rights of entrepreneurs include the right to undertake, perform and terminate business activity, and take any actions that are not prohibited by law. For beginner entrepreneurs or those who undertake a business activity after a long period of time, an important entitlement is undoubtedly an exemption from compulsory social insurance. On the other hand, the most important obligations are to make an entry in the relevant register, obtain the required licence, permits or entry in the register of regulated activity, as well as make non-cash settlements in professional turnover.
Keywords: rights, obligations, entrepreneur, freedom of business activity, entrepreneurs’ right
Słowa kluczowe: uprawnienia, obowiązki, przedsiębiorca, wolność działalności gospodarczej, prawo przedsiębiorców

[1] Dz.U. z 2018 r. poz. 646, dalej jako: PrPrzed.
[2] Uzasadnienie do rządowego projektu ustawy – Prawo przedsiębiorców, s. 3‒4, http://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/druk.xsp?nr=2051, dostęp: 13.4.2018 r.
[3] Ibidem, s. 4.
[4] Ibidem, s. 8.
[5] K. Zaradkiewicz [w:] M. Safjan, L. Bosek, Konstytucja RP. Tom I. Komentarz do art. 1‒86, Warszawa 2016, s. 554.
[6] S. Biernat, Podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej, PPH 1994, Nr 9, s. 10.
[7] Uzasadnienie do rządowego projektu ustawy – Prawo przedsiębiorców, s. 30‒31.
[8] Ibidem, s. 41.
[9] Art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 12 ust. 1 ustawy z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 1778 ze zm.). Natomiast ubezpieczenie chorobowe dla przedsiębiorców jest dobrowolne, o czym stanowi art. 11 ust. 2 ww. ustawy.
[10] Tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 2077 ze zm.
[11] K. Trzciński [w:] A. Powałowski (red.), Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej. Komentarz, Warszawa 2009, s. 89. Szerzej na temat danin publicznych patrz: B. Kucia-Guściora [w:] P. Smoleń (red.), Ustawa o finansach publicznych. Komentarz, Warszawa 2014, s. 106‒121.
[12] H. Gronkiewicz-Waltz, K. Jaroszyński [w:] H. Gronkiewicz-Waltz, M. Wierzbowski, Prawo gospodarcze. Zagadnienia administracyjnoprawne, Warszawa 2015, s. 273.
[13] Ustawa z 29.8.1997 r. – Ordynacja podatkowa, tekst jedn.: Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.
[14] Uzasadnienie do rządowego projektu ustawy – Prawo przedsiębiorców, s. 5.
[15] Ustawa z 20.5.1971 r. – Kodeks wykroczeń, tekst jedn.: Dz.U. z 2018 r. poz.618 ze zm., dalej jako: KW.
[16] Wyr. NSA z 4.9.2015, II GSK 1610/14, Legalis oraz wskazany w nim wyrok SA w Katowicach z 21.5.2009 r., I ACa 259/09.
[17] W rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z 12.12.2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz. 2047).
[18] Tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 211 ze zm.
[19] Tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 2168 ze zm. Obowiązywała do 29.4.2018 r.