Pytania na aplikacje prawnicze z opracowaniem – zbiór ustaw część I

autor: Rafał Maciąg – radca prawny

PrAut, KSCU, KRSU, Prawo przedsiębiorców, ustawa o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy, PrBud – pytania na aplikacje prawnicze z opracowaniem i orzecznictwem

Pytania pochodzą z egzaminów wstępnych na aplikacje: adwokacką/radcowską (A/R) oraz notarialną (N), które odbyły się 28.9.2019 r.

1. (A/R) Zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych, umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy:
A. dokumentowej,
B. pisemnej pod rygorem nieważności,
C. pisemnej (bez rygoru nieważności).

Prawidłowa odpowiedź: B  (art. 53 PrAut)
Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53 PrAut).

Wyrok SN z 23.9.2004 r., III CK 400/03, LEX nr 174201:
„Zarówno umowa przeniesienia majątkowych praw autorskich, jak i umowa licencyjna, obejmują pola eksploatacji wyraźnie w nich określone, co oznacza, że określenie pól eksploatacji, w rozumieniu art. 50 Prawa autorskiego, stanowi essentialia negotii takiej umowy”.

Wyrok SN z 14.9.2005 r., III CK 124/05, http://www.sn.pl/:
„Przyjęcie w wymienionym przepisie, że umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa licencyjna – każda, a więc także niewyłączna – obejmuje jedynie pola eksploatacji »wyraźnie w niej wymienione« nasuwa pytanie o sens tego ostatniego zwrotu. Należy odrzucić możliwość jego interpretacji jako wymagania posłużenia się w umowie użytymi w art. 50 ustawy o prawie autorskim określeniami pól eksploatacji. Współcześnie wymaganie użycia ściśle określonego zwrotu przy dokonywaniu czynności prawnej należy do rzadkości, poza tym może mieć rację bytu tylko wtedy, gdy dokonanie określonej czynności prawnej zakłada sporządzenie dokumentu (por. wymagania co do formy weksla trasowanego – art. 1 i 2 PrWeksl – i co do formy weksla własnego – art. 101 i 102 PrWeksl), tymczasem umowa licencyjna niewyłączna może być – jak wiadomo – zawarta w dowolnej formie, a więc także w sposób dorozumiany; poza tym zamieszczone w art. 50 ustawy o prawie autorskim wyliczenie pól eksploatacji ma charakter jedynie przykładowy. Możliwość zawarcia umowy licencyjnej niewyłącznej w sposób dorozumiany wyklucza również przyjęcie (…), że art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim zakłada określenie w umowie pól eksploatacji za pomocą słów. W rezultacie należy przyjąć, iż według art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim strony mogą w dowolny sposób określić zakres korzystania z utworu przez nabywcę lub licencjobiorcę, byle tylko nie nasuwał on wątpliwości. Za dopuszczalne w świetle wymienionego przepisu trzeba także uznać wskazanie przez strony w umowie części jednego z pól eksploatacji, jak też połączenie w umowie kilku pól eksploatacji. Przepis art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim nie stoi przy tym na przeszkodzie stosowaniu przy wykładni umów o przeniesienie autorskich praw majątkowych oraz umów licencyjnych dla ustalenia objętych nimi pól eksploatacji reguł interpretacyjnych wynikających z art. 65 KC”.

2. (A/R) Zgodnie z ustawą o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, opłatę podstawową pobiera się:
A. od pozwu o rozwód,
B. w sprawach, w których przepisy nie przewidują opłaty stałej, stosunkowej lub tymczasowej,
C. od pisma wniesionego w sprawie o prawa majątkowe, w której wartości przedmiotu sprawy nie da się ustalić w chwili jej wszczęcia.

Prawidłowa odpowiedź: B (art. 14 ust. 1 KSCU)
Opłatę podstawową pobiera się w sprawach, w których przepisy nie przewidują opłaty stałej, stosunkowej lub tymczasowej (art. 14 ust. 1 KSCU). Opłata podstawowa wynosi 30 złotych i stanowi minimalną opłatę, którą strona jest obowiązana uiścić od pisma podlegającego opłacie, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 14 ust. 3 KSCU). Pobranie od pisma opłaty podstawowej wyłącza pobranie innej opłaty (art. 14 ust. 4 KSCU). Przepisów o opłacie podstawowej nie stosuje się w postępowaniu wieczystoksięgowym oraz w postępowaniu rejestrowym (art. 14 ust. 5 KSCU).

3. (A/R) Zgodnie z ustawą o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, co do zasady, piątą część opłaty pobiera się:
A. od pozwu w postępowaniu nakazowym,
B. od interwencji ubocznej,
C. od zarzutów od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym.

Prawidłowa odpowiedź: B (art. 19 ust. 3 pkt 1 KSCU)
Połowę opłaty pobiera się od sprzeciwu od wyroku zaocznego i od wniosku o uchylenie europejskiego nakazu zapłaty.

Czwartą część opłaty pobiera się od pozwu:
1) spełniającego przesłanki do rozpoznania w postępowaniu nakazowym;
2) w elektronicznym postępowaniu upominawczym, z tym że w przypadku, o którym mowa w art. 505³⁷ § 2 KPC, uiszczoną opłatę od pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym zalicza się na poczet opłaty od nowo wniesionego pozwu.

Piątą część opłaty pobiera się od:
1) interwencji ubocznej;
2) zażalenia, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej;
3) wniosku o zawezwanie do próby ugodowej.

Trzy czwarte części opłaty pobiera się od pozwanego w razie wniesienia zarzutów od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym (art. 19 ust. 1-4  KSCU). Opłata, o której mowa w art. 19 KSCU, nie może wynosić mniej niż 30 złotych. Jeżeli opłata ta ma być pobrana przed ustaleniem opłaty ostatecznej, pobiera się odpowiednią część opłaty tymczasowej, nie mniej jednak niż 30 złotych (art. 20 ust. 1 i 2  KSCU).

4. (A/R) Zgodnie z ustawą o Krajowym Rejestrze Sądowym, wpisowi do rejestru przedsiębiorców – między innymi – nie podlegają:
A. spółki europejskie,
B. spółdzielnie europejskie,
C. spółki cywilne.

Prawidłowa odpowiedź: C (art. 36 KRSU)
Zgodnie z art. 36 KRSU, przepisy rozdziału 2 pt. „Rejestr przedsiębiorców” stosuje się do następujących podmiotów:
1) spółek jawnych (pkt 2);
2) europejskich zgrupowań interesów gospodarczych (pkt 2a);
3) spółek partnerskich (pkt 3);
4) spółek komandytowych (pkt 4);
5) spółek komandytowo-akcyjnych (pkt 5);
6) spółek z ograniczoną odpowiedzialnością (pkt 6);[1]
7) spółek akcyjnych (pkt 7);
8) spółek europejskich (pkt 7a);
9) spółdzielni (pkt 8);
10) spółdzielni europejskich (pkt 8a);
11) przedsiębiorstw państwowych (pkt 9);
12) instytutów badawczych (pkt 10);[2]
13) towarzystw ubezpieczeń wzajemnych (pkt 12);
14) towarzystw reasekuracji wzajemnej (pkt 12a);
15) innych osób prawnych, jeżeli wykonują działalność gospodarczą i podlegają obowiązkowi wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2 (pkt 13);
16) oddziałów przedsiębiorców zagranicznych działających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (pkt 14);
17) głównych oddziałów zagranicznych zakładów ubezpieczeń (pkt 15);
18) głównych oddziałów zagranicznych zakładów reasekuracji (pkt 16);
19) instytucji gospodarki budżetowej (pkt 17).

Trzeba zauważyć, że „wpis do rejestru przedsiębiorców nie stanowi konstytutywnej cechy uzyskania przymiotu przedsiębiorcy. Pomimo nazwy »rejestr przedsiębiorców«, wpisywane podmioty nie muszą być przedsiębiorcami, a sama nazwa jest pewnym uogólnieniem i jej stosowanie przyjęło się w praktyce”[3].

5. (A/R) Zgodnie z ustawą – Prawo przedsiębiorców, działalność gospodarczą podlegającą wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej można najwcześniej podjąć, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej:
A. w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej,
B. po dokonaniu wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej,
C. po uprawomocnieniu się postanowienia o wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Prawidłowa odpowiedź: A (art. 17 ust. 1 ustawy z 6.3.2018 r. – Prawo przedsiębiorców)
Działalność gospodarczą można podjąć w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po dokonaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Zasady wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego określają odrębne przepisy. Spółka kapitałowa w organizacji może podjąć działalność gospodarczą przed wpisem do rejestru przedsiębiorców (art. 17 ust. 1, 2 i 3 ustawy – Prawo przedsiębiorców).

Wyrok SN z 18.12.2018 r., II UK 413/17, http://www.sn.pl/:
„W przypadku zadeklarowania wysokiej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne przez osobę rozpoczynającą działalność gospodarczą, która do chwili ziszczenia się ryzyka ubezpieczeniowego w ramach nowouruchomionej działalności gospodarczej pozyskała zaledwie jednego klienta, istnieją podstawy do zakwestionowania tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy systemowej, gdy występuje kumulacja następujących okoliczności:
1) przychód uzyskiwany z tytułu obsługi takiego klienta jest marginalny (540 zł za dwa miesiące);
2) brak aktywnych i racjonalnych działań na rzecz pozyskania innych klientów (Sąd drugiej instancji oparł się na zeznaniu jednej osoby, która otrzymała ofertę wnioskodawczyni);
3) obsługa klienta ogranicza się do dwukrotnego przygotowania dokumentacji dla biura rachunkowego, której ilość nie wymaga większego nakładu pracy;
4) osoba kontrahenta będącego jedynym klientem osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą była jej znana towarzysko przed rozpoczęciem tej działalności;
5) kontrahent ten miał już wcześniej zapewnioną obsługę w zakresie czynności, których wykonywanie zlecił osobie prowadzącej działalność gospodarczą.

W takim stanie faktycznym można bowiem mówić o pozorowaniu prowadzenia działalności gospodarczej”. 

6. (A/R) Zgodnie z ustawą – Prawo przedsiębiorców, w przypadku przedsiębiorcy wpisanego do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, który na swój wniosek zawiesza wykonywanie działalności gospodarczej, okres tego zawieszenia rozpoczyna się:
A. zawsze od dnia złożenia wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej,
B. od dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej,
C. od dnia uprawomocnienia się postanowienia o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej.

Prawidłowa odpowiedź: B (art. 24 ust. 2 ustawy – Prawo przedsiębiorców)
Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następują na wniosek przedsiębiorcy, chyba że przepis odrębny stanowi inaczej. W przypadku przedsiębiorcy wpisanego do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej i trwa do dnia wskazanego w tym wniosku albo we wniosku o wznowienie wykonywania działalności gospodarczej albo do dnia ustanowienia zarządu sukcesyjnego. W przypadku przedsiębiorcy wpisanego do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, nie wcześniej niż w dniu złożenia wniosku, i trwa do dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej, który nie może być wcześniejszy niż dzień złożenia wniosku. Wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej oraz o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej w przypadku przedsiębiorców podlegających obowiązkowi wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej następuje na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej oraz o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej w przypadku przedsiębiorców podlegających obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego następuje na podstawie przepisów o Krajowym Rejestrze Sądowym. W przypadku przedsiębiorcy wpisanego do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej trwa nie dłużej niż do dnia poprzedzającego dzień automatycznego wpisu informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej na zasadach określonych w ustawie z 20.8.1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 986 i 1544 oraz z 2019 r. poz. 55, 60 i 534). W przypadku zobowiązań o charakterze publicznoprawnym zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej wywiera skutki prawne od dnia, w którym rozpoczyna się zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej, do dnia poprzedzającego dzień wznowienia wykonywania działalności gospodarczej (art. 24 ust. 1-7 ustawy – Prawo przedsiębiorców).

7. (A/R) Zgodnie z ustawą – Prawo przedsiębiorców, udzielenie koncesji następuje w drodze:
A. decyzji ministra właściwego ze względu na przedmiot działalności gospodarczej wymagającej uzyskania koncesji, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej,
B. postanowienia prezydenta miasta,
C. zezwolenia wójta lub burmistrza.

Prawidłowa odpowiedź: A (art. 37 ust. 2 ustawy – Prawo przedsiębiorców)
Wykonywanie działalności gospodarczej w dziedzinach mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny wymaga uzyskania koncesji wyłącznie, gdy działalność ta nie może być wykonywana jako wolna albo po uzyskaniu wpisu do rejestru działalności regulowanej albo zezwolenia. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana, zawieszenie i cofnięcie koncesji albo ograniczenie jej zakresu w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji następuje w drodze decyzji ministra właściwego ze względu na przedmiot działalności gospodarczej wymagającej uzyskania koncesji, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej. Szczegółowy zakres i warunki wykonywania działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu, w szczególności zasady oraz tryb udzielania, zmiany, zawieszenia, cofnięcia albo ograniczenia zakresu koncesji, określają odrębne przepisy (art. 37 ust. 1, 2 i 3 ustawy – Prawo przedsiębiorców).

Uchwała SN z 9.7.2019 r., I NSZP 1/19, http://www.sn.pl/:
„Nałożenie na koncesjonariusza kary pieniężnej za nieprzestrzeganie obowiązku wynikającego z koncesji (art. 56 ust 1 pkt 12 ustawy z 10.4.1997 r. – Prawo energetyczne, Dz.U. 2018, poz. 755 ze zm.) jest dopuszczalne także wtedy, gdy obowiązek ten można zrekonstruować z przepisów powszechnie obowiązującego prawa dotyczących działalności koncesjonowanej.

(…) Obowiązująca ustawa – Prawo przedsiębiorców z 6.3.2018 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 646 ze zm.) nie posługuje się rozróżnieniem na szczególne i inne warunki wykonywania działalności objętej koncesją, stanowi jednolicie o warunkach wykonywania działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu (art. 37 ust. 3, 40 ust. 1) oraz warunkach udzielania koncesji (art. 38 i 39). Oznacza to, że także ta ustawa wyznaczająca aktualnie systemowy kontekst interpretacji nie daje wystarczających podstaw do uznania, że obowiązkami wynikającymi z koncesji są wyłącznie obowiązki szczegółowe (»szczególne«)”.

8. (A/R) Zgodnie z ustawą – Prawo przedsiębiorców, rejestry działalności regulowanej:
A. nie są jawne,
B. są jawne,
C. są dostępne wyłącznie dla osób, które mają w tym interes prawny.

Prawidłowa odpowiedź: B (art. 43 ust. 4 ustawy – Prawo przedsiębiorców)
Jeżeli odrębne przepisy stanowią, że dany rodzaj działalności jest działalnością regulowaną, przedsiębiorca może wykonywać tę działalność, jeśli spełnia warunki określone tymi przepisami i po uzyskaniu wpisu do właściwego rejestru działalności regulowanej. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej dokonuje wpisu na wniosek przedsiębiorcy, po złożeniu przez przedsiębiorcę do organu prowadzącego rejestr działalności regulowanej oświadczenia o spełnieniu warunków wymaganych prawem do wykonywania tej działalności. Przedsiębiorca podlegający wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej może złożyć wniosek wraz z oświadczeniem również w urzędzie gminy, wskazując organ prowadzący rejestr działalności regulowanej.

Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej, w drodze decyzji, odmawia wpisu przedsiębiorcy do rejestru:
1) jeżeli wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej wpisem;
2) jeżeli przedsiębiorcę wykreślono z rejestru tej działalności regulowanej w wyniku wydania przez organ prowadzący rejestr decyzji o zakazie wykonywania przez przedsiębiorcę działalności objętej wpisem w okresie 3 lat poprzedzających złożenie wniosku;
3) w przypadkach określonych w odrębnych przepisach.

Rejestry działalności regulowanej są jawne. Dane z rejestrów dotyczące firmy przedsiębiorcy oraz jego numeru identyfikacji podatkowej (NIP) są udostępniane w sieci teleinformatycznej. Organ może udostępnić w sieci teleinformatycznej także inne dane, z uwzględnieniem przepisów o ochronie danych osobowych. Dla przedsiębiorcy wpisanego do rejestru prowadzi się akta rejestrowe, obejmujące w szczególności dokumenty stanowiące podstawę wpisu oraz decyzje dotyczące wykreślenia wpisu. Przedsiębiorca przechowuje wszystkie dokumenty niezbędne do wykazania spełniania warunków wymaganych prawem do wykonywania działalności regulowanej. Spełnianie przez przedsiębiorcę warunków wymaganych prawem do wykonywania działalności regulowanej podlega kontroli, w szczególności przez organ prowadzący rejestr tej działalności. Przepisy art. 40 stosuje się odpowiednio. Odrębne przepisy określają w szczególności warunki wymagane prawem do wykonywania działalności regulowanej oraz tryb uzyskiwania wpisu do rejestru działalności regulowanej i wykreślenia z tego rejestru (art. 43 ust. 1-8 ustawy – Prawo przedsiębiorców).

9. (A/R) Zgodnie z ustawą o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy, wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej podlegają – między innymi – następujące dane ewidencyjne:
A. data zawieszenia i wznowienia wykonywania działalności gospodarczej,
B. data zgonu albo znalezienia zwłok przedsiębiorcy,
C. imię i nazwisko przedsiębiorcy, numer PESEL, o ile taki posiada, oraz data urodzenia, o ile nie posiada numeru PESEL.

Prawidłowa odpowiedź: C (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 6.3.2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy)
Jak stanowi art. 5 ustawy o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy, wpisowi do CEIDG podlegają następujące dane ewidencyjne:
1) imię i nazwisko przedsiębiorcy, numer PESEL, o ile taki posiada, oraz data urodzenia, o ile nie posiada numeru PESEL;
2) dodatkowe określenia, które przedsiębiorca włącza do firmy, o ile przedsiębiorca takich używa;
2a) oznaczenie „w spadku”, jeżeli został ustanowiony zarząd sukcesyjny;
3) numer identyfikacyjny REGON przedsiębiorcy, o ile taki posiada;
4) numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy, o ile taki posiada, oraz informacje o jego unieważnieniu lub uchyleniu;
5) informacja o obywatelstwie przedsiębiorcy;
6) adres do doręczeń oraz – jeżeli przedsiębiorca takie miejsce posiada – adres stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej; dane dotyczące adresu są zgodne z oznaczeniami kodowymi przyjętymi w krajowym rejestrze urzędowym podziału terytorialnego kraju, o ile to w danym przypadku możliwe;
7) inne niż wymienione w pkt 6 dane kontaktowe przedsiębiorcy, w szczególności adres poczty elektronicznej, adres strony internetowej, numer telefonu, o ile dane te zostały zgłoszone przez przedsiębiorcę we wniosku o wpis do CEIDG;
8) przedmiot wykonywanej działalności gospodarczej według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) na poziomie podklasy, w tym jeden przedmiot przeważającej działalności (ust. 1).

Wpisowi do CEIDG podlegają następujące dane informacyjne:
1) data rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer identyfikacyjny REGON spółki cywilnej, o ile przedsiębiorca zawarł umowę takiej spółki;
3) dane innego niż wymieniony w pkt 7, 8 i 11 przedstawiciela ustawowego, o ile są wymagane;
4) data zawieszenia i wznowienia wykonywania działalności gospodarczej;
5) data zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej, o ile została zgłoszona we wniosku o wpis do CEIDG;
6) informacja o wykreśleniu przedsiębiorcy z CEIDG;
7) informacja o ograniczeniu lub utracie zdolności do czynności prawnych oraz o ustanowieniu kurateli lub opieki, obejmująca dane kuratora lub opiekuna;
8) informacja o ogłoszeniu upadłości, o zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego oraz dane syndyka;
9) informacja o prawomocnym oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości z tego powodu, że majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów;
10) informacja o prawomocnym uchyleniu lub wygaśnięciu układu zawartego w postępowaniu restrukturyzacyjnym, upadłościowym lub naprawczym;
11) informacja o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego, o jego zakończeniu lub umorzeniu albo uprawomocnieniu się postanowienia o zatwierdzeniu układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu oraz dane nadzorcy lub zarządcy;
12) informacja o przekształceniu przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą w jednoosobową spółkę kapitałową;
13) informacja o zakazie prowadzenia działalności gospodarczej;
14) informacja o zakazie wykonywania określonego zawodu, którego wykonywanie przez przedsiębiorcę podlega wpisowi do CEIDG;
15) informacja o zakazie prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub z opieką nad nimi;
16) informacja o istnieniu lub ustaniu małżeńskiej wspólności majątkowej, o ile została zgłoszona we wniosku o wpis do CEIDG;
17) data zgonu albo znalezienia zwłok przedsiębiorcy;
18) dane zarządcy sukcesyjnego, o ile zarządca sukcesyjny został powołany;
19) dane zarządcy sukcesyjnego powołanego na wypadek, gdyby zarządca sukcesyjny powołany w pierwszej kolejności zrezygnował z pełnienia tej funkcji albo nie mógł jej pełnić z powodu śmierci, ograniczenia lub utraty zdolności do czynności prawnych, odwołania go przez przedsiębiorcę albo uprawomocnienia się orzeczenia o zakazie, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy z 5.7.2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (Dz. U. poz. 1629);
20) informacja o ustanowieniu zarządu sukcesyjnego i dacie ustanowienia zarządu sukcesyjnego;
21) informacja o tym, że zarządca sukcesyjny przestał pełnić tę funkcję z powodu:
a) śmierci,
b) ograniczenia lub utraty zdolności do czynności prawnych,
c) odwołania,
d) rezygnacji,
e) uprawomocnienia się orzeczenia o zakazie, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy z 5.7.2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej
– oraz dacie, z którą zarządca sukcesyjny przestał pełnić tę funkcję z powodów wskazanych w lit. a-e;
22) informacja o powołaniu kolejnego zarządcy sukcesyjnego w przypadkach, o których mowa w pkt 21;[4]
23) informacja o okresie, na jaki zarząd sukcesyjny został przedłużony przez sąd;
24) informacja o wygaśnięciu zarządu sukcesyjnego i dacie wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego (ust. 2).

Dane przedstawiciela ustawowego, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, 7, 8 i 11, albo zarządcy sukcesyjnego, o którym mowa w ust. 2 pkt 18 i 19, obejmują jego imię i nazwisko oraz odpowiednio dane, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 5-7, a także numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile taki posiada (ust. 3).

Nawiązując do art. 5 ust. 1 pkt 1 wyżej wymienionej ustawy trzeba wskazać, że „jeśli konkretna osoba posiada kilka imion, może podać wszystkie. Pozwoli to na łatwiejszą identyfikację. Ustawodawca rezygnuje z wymogu odrębnego podawania firmy przez przedsiębiorcę, skoro firmą osoby fizycznej jest właśnie jej imię i nazwisko (zob. art. 43⁴ KC). Konieczność odrębnego podania pełnego brzmienia firmy sprawiałaby, że rzeczone informacje dublowałyby się. Jeśli natomiast w firmie są jakieś »dodatkowe określenia« (to znaczy oprócz imienia i nazwiska), to w takim przypadku podlegają wpisowi do ewidencji. Chodzić może o dodatki włączone do firmy (np. fantazyjne). Ze względu na obowiązek wpisu do ewidencji numeru PESEL nie ma konieczności osobnego podawania daty urodzenia (można ją bez problemu ustalić na podstawie tego numeru, podobnie jak płeć). (…) Numer PESEL został pomyślany jako w zasadzie trwały i niezmienny, cyfrowy identyfikator osoby fizycznej. Mimo to, niekiedy może dojść do jego zmiany (np., jeśli nastąpiła pomyłka przy jego nadawaniu, także w przypadku, gdy dochodzi do zmiany płci). W takim przypadku, już po zakończeniu procedury prowadzącej do sprostowania numeru PESEL, poprawiony identyfikator podlega wpisowi do CEIDG”[5].

10. (N) Zgodnie z ustawą o Krajowym Rejestrze Sądowym, wniosek o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego powinien być złożony nie później niż w terminie:
A. 3 dni od dnia zdarzenia uzasadniającego dokonanie wpisu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej,
B. 7 dni od dnia zdarzenia uzasadniającego dokonanie wpisu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej,
C. 21 dni od dnia zdarzenia uzasadniającego dokonanie wpisu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Prawidłowa odpowiedź: B (art. 22 KRSU)
Zgodnie z art. 22 KRSU, wniosek o wpis do Rejestru powinien być złożony nie później niż w terminie 7 dni od dnia zdarzenia uzasadniającego dokonanie wpisu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Do przykładowych zdarzeń uzasadniających dokonanie wpisu można zaliczyć: powołanie członka zarządu, rezygnację członka zarządu czy udzielenie prokury[6].

11. (N) Zgodnie z ustawą – Prawo przedsiębiorców, użyte w tej ustawie określenie mikroprzedsiębiorca oznacza przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
A. zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro,
B. zatrudniał średniorocznie mniej niż 20 pracowników oraz osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 3 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 3 milionów euro,
C. zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro.

Prawidłowa odpowiedź: A (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy – Prawo przedsiębiorców)
Artykuł 7 ustawy – Prawo przedsiębiorców stanowi, że użyte w niej określenia oznaczają:
1) mikroprzedsiębiorca – przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz
b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro;
2) mały przedsiębiorca – przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz
b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro
– i który nie jest mikroprzedsiębiorcą;
3) średni przedsiębiorca – przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz
b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro
– i który nie jest mikroprzedsiębiorcą ani małym przedsiębiorcą;
4) organ – właściwy w sprawach podejmowania, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej organ administracji publicznej, inny organ władzy publicznej, z wyłączeniem sądów, a także organ samorządu zawodowego (ust. 1).

Wyrażone w euro wielkości, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, przelicza się na złote według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roku obrotowego wybranego do określenia statusu przedsiębiorcy (ust. 2). Średnioroczne zatrudnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-3, określa się w przeliczeniu na pełne etaty, nie uwzględniając pracowników przebywających na urlopach macierzyńskich, urlopach na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopach ojcowskich, urlopach rodzicielskich i urlopach wychowawczych, a także zatrudnionych w celu przygotowania zawodowego (ust. 3). W przypadku gdy przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą krócej niż rok, jego przewidywany obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych, a także średnioroczne zatrudnienie, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, określa się na podstawie danych za ostatni okres udokumentowany przez przedsiębiorcę (ust. 4).

12. (N) Zgodnie z ustawą – Prawo budowlane, przez budynek mieszkalny jednorodzinny należy rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się:
A. wydzielenie tylko jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 50% powierzchni całkowitej budynku,
B. wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku,
C. wydzielenie nie więcej niż trzech lokali mieszkalnych albo lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 50% powierzchni całkowitej budynku.

Prawidłowa odpowiedź: B (art. 3 pkt 2a PrBud)
Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 2a PrBud przez „budynek mieszkalny jednorodzinny” należy rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Wyrok WSA w Olsztynie z 27.8.2019 r., II SA/Ol 510/19, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/:
„Zabudowa obejmująca budynek pozwalający na wydzielenie w nim więcej niż 2 lokali mieszkalnych nie będzie się kwalifikować jako jednorodzinna i w zależności od przyjętych rozwiązań może przyjmować funkcję zabudowy wielorodzinnej lub zamieszkania zbiorowego. (…) Kwalifikacja prawna danej inwestycji powinna opierać się na rzeczywistych rozwiązaniach funkcjonalnych przyjętych w projekcie, a nie na formalnym nazewnictwie. Jedną z podstawowych zasad postępowania administracyjnego jest bowiem zasada prawdy materialnej (art. 7 KPA), dlatego w ocenie Sądu, organy architektoniczno-budowlane w ramach przysługujących im kompetencji kontrolnych uprawnione są do analizy rzeczywistych rozwiązań projektowych, i na tej podstawie do weryfikacji prawidłowości kwalifikacji inwestycji dokonanej przez autora projektu. (…) Inwestor wbrew oficjalnej nazwie zamieszczonej w projekcie budowlanym chce zrealizować budynek mieszkalny posiadający parametry inne aniżeli budynek jednorodzinny (…). W sprawie tej, organy administracji architektonicznej prawidłowo ustaliły, że przedłożony projekt nie jest zgodny z przeznaczeniem terenu w planie miejscowym pod zabudowę jednorodzinną, ponieważ przedstawia w rzeczywistości, w sprzeczności z art. 3 pkt 2a PrBud, budynek wielorodzinny. Sam skarżący przyznał, że dokumentacja projektowa pierwotnie przygotowana dla zabudowy wskazanej nieruchomości budynkiem usługowo-biurowym została w zdecydowanej większości wykorzystana dla aktualnej funkcji budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Budynek jednorodzinny, w momencie jego definiowania dla potrzeb inwestycyjnych, co wynika z art. 3 pkt 2a PrBud może mieć co najwyżej (nie więcej niż) dwa lokale mieszkalne. Liczba tych dwóch lokali mieszkalnych ma wynikać z logiki rozwiązań projektu budowlanego skonfrontowanej z ww. przepisem”.

Wyrok NSA z 28.10.2016 r., II OSK 786/16, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/:
„Pojęcie budynku mieszkalnego jednorodzinnego zdefiniowane w art. 3 pkt 2a ustawy z 7.7.1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.), nie może być rozumiane bez uwzględnienia w nim definicji budynku zamieszczonej w pkt 2 art. 3 powyższej ustawy”.

 

Bibliografia:
Osajda K. (red. nauk.), Ustawa o Krajowym Rejestrze Sądowym. Komentarz, C. H. Beck, Warszawa 2020
Kozieł G. (red. nauk.), CEIDG. Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców. Przedsiębiorcy zagraniczni w obrocie gospodarczy. Komentarz, C. H. Beck, Warszawa 2019

 [1] Od 1.3.2021 r. na mocy ustawy z 19.7.2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1655)  wejdzie w życie dodany pkt 6a) w następującym brzmieniu:
„6a) prostych spółek akcyjnych;”
[2] W dniu 1.4.2020 r. na mocy ustawy z 21.2.2019 r. o Sieci Badawczej Łukasiewicz (Dz. U. z 2019 r. poz. 534)  weszło w życie następujące brzmienie pkt 10):
„10) instytutów badawczych i instytutów działających w ramach Sieci Badawczej Łukasiewicz;”
[3] P. Popardowski, w: K. Osajda (red. nauk.), Ustawa o Krajowym Rejestrze Sądowym. Komentarz, C. H. Beck, Warszawa 2020, s. 419.
[4] Od 9.2.2020 r. na mocy ustawy z 31.7.2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1495)   weszły w życie następujące zmiany:
1) w art. 5 w ust. 2:
a) w pkt 19 wyrazy „o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej” zastępuje się wyrazami „o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw”,
b) w pkt 21:
– w lit. e wyrazy „o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej” zastępuje się wyrazami „o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw”;
– część wspólna otrzymuje brzmienie:
„- oraz dacie, z którą zarządca sukcesyjny przestał pełnić tę funkcję z powodów wskazanych w lit. a-c i e albo dacie złożenia przez zarządcę sukcesyjnego oświadczenia o rezygnacji, w przypadku wskazanym w lit. d;”,
c) pkt 22 otrzymuje brzmienie:
„22) informacja o powołaniu kolejnego zarządcy sukcesyjnego, w przypadkach, o których mowa w pkt 21 oraz o dacie powołania kolejnego zarządcy sukcesyjnego;”
[5] A. Niewęgłowski, w: G. Kozieł (red. nauk.), CEIDG. Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców. Przedsiębiorcy zagraniczni w obrocie gospodarczym. Komentarz, C. H. Beck, Warszawa 2019, s. 16.
[6] Zob. T. Szczurowski, w: K. Osajda (red. nauk.), Ustawa…, s. 302.